Anasayfa KeşfetDoğa Coğrafya Alaska’da hüzünlü son

Alaska’da hüzünlü son

Özge Çolak

Yabana Doğru kitabı ve filmiyle popüler olan Alaska ormanlarındaki 142 numaralı Fairbanks otobüs, 60’lardan bu yana bulunduğu bölgeden kaldırıldı. Sebebi, gezginlerin otobüse ulaşmak uğruna bu tehlikeli rotada hayatlarını riske atması ve hatta bazılarının ölmesiydi.

Bu otobüsün hikâyesini bilenler bilir. 1992 yılında, Alaska yabanında genç bir adamın ölüm yolculuğuna tanıklık etti. Christopher McCandless adlı 24 yaşındaki gezgin, üniversiteden mezun olduktan sonra kendisini bekleyen hayatın sınırlamalarını reddederek yabanda uzun bir yolculuğa çıkmış ve nihayetinde Alaska’nın derinliklerine varmıştı. Stampede Parkuru deniyordu buraya. En yakın kasaba 50 kilometre mesafedeydi. Ormanın orta yerinde 142 numaralı terk edilmiş bir otobüs bulmuş ve bir süreliğine burada konaklamayı düşünmüştü. Doğanın dostane olmadığı topraklara geldiğini anlamasına henüz vardı. Başta arkadaş canlısı olan Teklanika Nehri günler içinde yağışlarla kabaracak, genişleyecek ve genç adamın dönüş yolunu kapatacaktı. (En üstteki fotoğraf: Christopher McCandless, kendi kamerasından otobüsün önünde objektife gülümsüyor. /ALASKA DEPARTMENT OF NATURAL RESOURCES VIA GETTY IMAGES)

Günlüğünde sözünü ettiği yabani böğürtlenler onu bir süre ayakta tutabilirdi, ama bu sert coğrafyada daha fazlası gerekiyordu. Keskin soğuklarla beraber avlanmayı öğrendi. Alaska yabanında kapana kısılmış biri için başta fena gitmiyordu, ama gücü zamanla tükendi. Cansız bedeni bir geyik avcısı tarafından bulunduğunda, öleli 19 gün olmuş, 113 gün boyunca onu koruyan otobüs, 114’üncü gün mezarına dönüşmüştü. Otopsi işlemleri sırasında tartıldığında sadece 30 kilo geldi. Ölüm nedenine “açlık” yazıldı. (Sonradan ortaya çıkan günlüklerinde, yabani patates tohumlarının durumunu kötüleştirdiğini yazıyordu. Ölümüne bu tohumlardaki toksik maddelerin sebep olduğu teorisi de mevcut.)

Bu hikâye o ormanda yitip gidebilirdi. Ama öyle olmadı. İlk olarak Jon Krakauer’in Yabana Doğru (1996) kitabında anlatıldı. Krakauer 1993 yılında otobüsü ziyaret ettiğinde, McCandless’ın botları, kitapları, diş macunu hâlâ içerideydi. Kuruması için ocağın üstüne astığı kaskatı kesilmiş kot pantolonu aynen bırakılmıştı. “Otobüsün onu bulduğum zamanki gibi kalmasını isterdim. Ama kitabı yazdım ve onu mahvettim” diyecekti Krakauer sonradan. Ancak bu sorumluluğu paylaşması gereken biri daha vardı: Ünlü oyuncu ve yönetmen Sean Penn. 

Otobüs, söz konusu bölge yetki alanına giren Ulusal Kaynaklar Departmanı kararıyla Alaska Ulusal Muhafızları’na ait bir CH-47 Chinook  helikopterle Denali Ulusal Parkı dışına taşıdı. (PHOTO BY ALASKA DEPARTMENT OF NATURAL RESOURCES VIA GETTY IMAGES.)

Penn, yol ve özgürlük iştahını kabartan ve trajik sonuyla insanı darmadağın eden bu öykünün gücünü fark edecek ve kitapla aynı ismi taşıyan bir film çekecekti (2007). McCandless’ı canlandıran Emile Hirsch’ün oyunculuğu, Amerika coğrafyasının nefes kesen manzaraları ve Eddie Vedder’ın unutulmaz parçaları ile film çok geçmeden kült seviyesine ulaştı. Otobüsün bölgeden kaldırılmasına giden yol da böyle açıldı işte. Zira McCandless’a özenen gezginler, idollerinin son nefesini verdiği otobüse ulaşmak üzere bölgeye akın ediyordu.

Tabii hiçbir kitap ve film Teklanika Nehri’ni etkileyemezdi. Ziyaretçilere sorun çıkarmaktan asla vazgeçmedi. Şanslı olanlar otobüse ulaşıp fotoğraf çektirip dönüyordu. Ancak son 10 yılda üç kişi nehirde boğuldu ve 15 kişi arama-kurtarma operasyonlarıyla kurtarıldı. Yetkililer sonunda radikal bir çözüm üretti: Otobüsü oradan kaldıracaklardı! Gerisi malum: Ulusal Kaynaklar Departmanı kararıyla Alaska Ulusal Muhafızları’na ait bir helikopter, otobüsü Denali Ulusal Parkı dışına taşıdı.

Christopher McCandless, kendi kamerasından otobüsün önünde objektife gülümsüyor.

Neden ormanın ortasındaydı?

1940’lardan kalma Fairbanks otobüsü, civardaki bir yol inşaatında çalışan işçilerin konaklaması için bulunduğu noktaya getirilmişti. 1961’de bu işlevini yitiren otobüs, gezginler ve avcılar için bir sığınağa dönüşmüştü. McCandless da onlardan biriydi. Ancak pek çok Alaskalı, bir parça romantize edilen bu hikâyeye prim vermiyor ve McCandless’ı “intihara meyilli ve toy” buluyor. Alaskalıların öfkesini çeken otobüs, McCandless hayranlarından da her zaman iyi muamele görmedi. Otobüsten hatıra parça almak isteyenler, içini çöp içinde bırakanlar… Otobüs muhtemelen halka açık bir yerde sergilenecek. Taşıma işlemi sırasında çıkan McCandless’a ait çanta da aileye verilecek.

ATLAS AĞUSTOS 2020 SAYISINI SATIN ALMAK İÇİN TIKLAYINIZ

ATLAS AĞUSTOS 2020

 

Benzer Yazılarımız

Yorum Yap